Cornel Clecs, gan Angharad Evans, Golygydd y Gymraeg, Y Tir
I nifer fawr ohonoch fel ninnau, mae haf 2020 yn dipyn gwahanol i’r arfer – yn dawelach. Erbyn hyn mi fyddai’r tri ohonom yma wedi bod yn arddangos mewn oleiaf tair sioe leol, a’r calendr yn go lawn o sioeau arall yn ymestyn dros yr haf. Ond nid felly eleni, wrth i ni gyd wynebu ‘normal’ newydd a hynny heb rai o ddigwyddiadau mwyaf arwyddocaol y calendr amaethyddol yng Nghymru.
Ond mae’r diwydiant amaethyddol wedi profi’i hunan mor addasol ag erioed. Rhwydd iawn byddai dweud ‘fyddwn nôl flwyddyn nesaf’, ond yn hytrach, mae nifer o ddigwyddiadau wedi dewis peidio ildio’n llwyr i Covid-19, ac wedi chwilio am ffyrdd arall o weithredu, a hynny’n ddigidol. Ond er bod hyn yn torri tir newydd, ac yn ysgafnhau ychydig ar y sefyllfa anghyffredin bresennol, a’i dyma ddyfodol ein sioeau’n llwyr?
Ydw! Mi rydw i yma. Cornel Clecs ychydig yn wahanol y mis yma o dan yr amgylchiadau. Dechreuais ysgrifennu’r golofn ar ddydd Llun 16eg o Fawrth. Bryd hynny roedd pethau’n weddol ‘normal’ – beth bynnag yw hynny erbyn hyn! Roedd bywyd yn mynd yn ei flaen, roedd gan Ladi Fach Tŷ Ni apwyntiad yn yr ysbyty, ac roedd hi’n ‘busnes fel arfer’ yna. Roedd yr ysgolion dal ar agor, ond mi roedd yr archfarchnadoedd a’r siopau mwy yn dangos arwyddion bod rhywbeth mawr ar droed.